Από την Ιωάννα Λουλάκη για "Το νησί των σκλάβων" στο Επταχώρι

Παρασκευή 7 Αυγούστου, με την παράσταση «Το νησί των σκλάβων» του Μαριβώ. Έχει γίνει θεσμός να καλούμε, σχεδόν κάθε χρόνο, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κοζάνης στο χωριό μας [Επταχώρι].
Ευχαριστούμε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας, ευχαριστούμε τα παιδιά που έδωσαν τον εαυτό τους, παρά τις δυσκολίες, αφού η παράσταση σταμάτησε για λίγο λόγω της βροχής. Δεν είναι εύκολο, νομίζω, να έχεις μπει στο ρόλο της παράστασης, να βγαίνεις βίαια και να ξαναμπαίνεις, αφού το κοινό περιμένει…
Ζήσαμε κάτι διαφορετικό, όμορφο, ευχαριστηθήκαμε, ανεβήκαμε…
Απολαύσαμε μία ευρηματικότατη παράσταση. Ένα παραμύθι για μεγάλους, αλλά και για μικρούς, με μηνύματα ανθρώπινης συμπεριφοράς όσο αφορά τη σχέση αφεντικών και σκλάβων. Στο τέλος (όπως συμβαίνει κατά κανόνα στα παραμύθια) «θριαμβεύει» το καλό, το δίκαιο το ανθρώπινο. Οι εκμεταλλευτές-ματαιόδοξοι-υπερόπτες-απαι­τητικοί-απάνθρωποι προς αυτούς που τους υπηρετούν αφέντες, αφού δοκιμάζονται μπαίνοντας στη θέση του σκλάβου-δούλου τους, «μετατρέπονται» σε καλούς προς αυτούς και υπόσχονται ν΄ αφήσουν τον παλιό τους εαυτό… (Τι καλά που θα ήταν…) 
Λίγα λόγια για την υπόθεση: Τέσσερις ναυαγοί σε ένα νησί αναγκάζονται να συμμορφωθούν με το τοπικό έθιμο που θέλει τους αφέντες να αλλάζουν ρόλους με τους σκλάβους τους. Το επικίνδυνο αυτό παιχνίδι μοιάζει να έχει ευγενείς σκοπούς: οι αφέντες θα αντιληφθούν βιωματικά τι σημαίνει άσκηση εξουσίας, οι σκλάβοι θα δοκιμαστούν ως αφέντες, οι αξίες της δικαιοσύνης, του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας θα θριαμβεύσουν. Ο άρχοντας Τριβελίνος, εκπρόσωπος της εξουσίας αυτής της ουτοπικής πολιτείας που κατοικείται από τους απογόνους εξεγερμένων σκλάβων της αρχαίας Αθήνας, αναπαράγει το πείραμα. Οι αφέντες αλλάζουν ρούχα με τους σκλάβους τους, τα όρια ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή γίνονται δυσδιάκριτα. Οι μεταστροφές δεν έχουν τέλος σε ένα έργο, που, με σπαρταριστό χιούμορ και καλά κρυμμένη βία, ανατέμνει τους μηχανισμούς της εξουσίας. Ένα κλασικό κείμενο του 18ου αιώνα δίνει το έναυσμα για μια αλλόκοτη μουσική κωμωδία, που μιλά για τις πιο ύπουλες μεταμορφώσεις του σήμερα.
Ιωάννα Λουλάκη