Ο σκηνοθέτης Στέλιος Χατζηαδαμίδης μιλά για τη παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers». Από 21/12 στο Θέατρο Αυλαία.

Ο σκηνοθέτης Στέλιος Χατζηαδαμίδης μιλά για τη παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers». Από 21/12 στο Θέατρο Αυλαία.
 Ο σκηνοθέτης Στέλιος Χατζηαδαμίδης μιλά για τη παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers». Από 21/12 στο Θέατρο Αυλαία.

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης τιμά την επέτειο για τα 400 χρόνια από τον θάνατο του κορυφαίου ελισαβετιανού ποιητή Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και επιχειρεί να μυήσει τους εφήβους αλλά και τους ενήλικες στον σαγηνευτικό κόσμο του σπουδαίου αυτού συγγραφέα.
 
Για τη θεατρική παράσταση το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers» που βασίζεται στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Σαίξπηρ και θα παρουσιαστεί απο 21 Δεκεμβρίου στο θέατρο Αυλαία, ο σκηνοθέτης της παράστασης Στέλιος Χατζηαδαμίδης μιλά στην«Κ» ώστε να ξέρετε τι θα δείτε… 
 
Ποιο είναι με δυο λόγια το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση;
Στο “όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers” o καμβάς μας – ο οδηγός μας – ήταν το “όνειρο καλοκαιρινής νύχτας” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Αυτό το σπουδαίο έργο του Άγγλου δραματουργού. Το κλασικό έργο του Σαίξπηρ είναι μια γιορτινή κωμωδία όπου μέσα στο έργο σιγά σιγά ξεπηδούν βαθύτερα στρώματα απορίας για τη φύση του έρωτα – για το ευμετάβλητο του έρωτα. Αλλά πάντα στο Σαίξπηρ δεν είναι ποτέ ένα πράγμα – ένα θέμα. Από παντού προκύπτουν καινούργιες απορίες που θέλουν και αυτές να φωτιστούν για τα συμπληρωθεί το παζλ της δραματουργίας. Οι φιλικές, οι οικογενειακές, οι ερωτικές σχέσεις. Η εξουσία. Η  υποταγή. Η απιστία. Η ενηλικίωση. Η σχέση του ανθρώπου με την σεξουαλικότητα του. Οι αισθήσεις. Βλέπω καλά; Ακούω καλά; Μπορώ να εμπιστευτώ τις αισθήσεις μου; Και πως από θύμα γίνομαι θύτης; Τι αφήνω τι χάνω κάθε φορά που ξεκινώ μια διεκδίκηση; Και πως είναι να ζεις μια ζωή που άλλοι αποφασίζουν για την ζωή σου;
,
Το σπουδαίο όμως σε αυτό το έργο είναι η ποίηση του. Ο ερωτικός του λόγος. Αυτός και μόνο θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για να αποκοιμάτε κάθε βράδυ κάποιος δίπλα στο όνειρο ή να πηγαινοέρχεται στο θέατρο για να βλέπει μια ακόμα παράστασης του ονείρου. 
Τί θα μπορούσατε να αποκαλύψετε από την υπόθεσή της;
Τέσσερις νέοι ο Λύσανδρος, η Ερμία, η Ελένη και ο Δημήτριος ένα βράδυ καλοκαιριού το σκάνε στο δάσος για να διεκδικήσουν τον έρωτα τους. Θέλουν να ζήσουν μια ζωή μακριά από κοινωνικά πρέπει και κανόνες.
/
Ο Λύσανδρος θέλει την Ερμία. Η Ερμία θέλει τον Λύσανδρο. Ο μπαμπάς της Ερμιάς όμως θέλει να την παντρέψει με τον Δημήτριο. Ο Δημήτριος θέλει την Ερμία. Η Ερμία όμως δεν τον θέλει καθόλου. Η Ερμία έχει μια κολλητή φίλη, την Ελένη. Η Ελένη είναι ερωτευμένη με το Δημήτρη. Ο Δημήτρης όμως δεν την θέλει καθόλου. Όπως καταλαβαίνετε το κωμικό στοιχείο στη δράση δεν αργεί να πυροδοτηθεί. Και αυτό είναι μόνο η αρχή, καθώς το ίδιο βράδυ του καλοκαιριού στο ίδιο δάσος θα είναι μαζί τους ξωτικά, βασιλιάδες και μαστόροι αλλά κι ένας αλλόκοτος ερασιτέχνης ψαράς. Όλοι αυτοί  συγκατοικούν σε ένα ονειρικό σκηνικό σύμπαν.
Ποια ήταν η αφορμή που  ενέμπνευσε τη συγγραφή ή το ανέβασμά της;
Στο κλασικό έργο του Σαίξπηρ υπάρχει ένα πανηγυρικό φινάλε όπου όλα τα ζευγάρια του έργου είναι μαζί, ερωτευμένα και χαρούμενα. Εδώ ήταν και η αρχή της έμπνευση μας για αυτήν την παράσταση. Ένας από τους ήρωες κατά την διάρκεια του έργου μαγεύετε για να ερωτευτεί μια κοπέλα που τον θέλει και αυτός όμως δεν την θέλει καθόλου. Το έργο τελειώνει – η χαρά περισσεύει – αλλά ξεχνάμε ότι στη χαρά αυτή κάποιος ήρωας μένει μαγεμένος. Αυτό σε όλους τους συντελεστές αυτής της παράστασης καθόλου δεν μας άρεσε / αρέσει. Και αυτό ήταν η έμπνευση μας. Είμαστε μια ομάδα που πιστεύει στην ελεύθερη βούληση. Μια ομάδα που πιστεύει ότι μπορεί να είναι σκληρό ο ένας να θέλει αλλά ο άλλος να μην θέλει… αλλά όπως λέει – και ο ποιητής-  ο έρωτας είναι η πιο δημοκρατική πράξη. Πάνω σε αυτή την δημοκρατική πράξη δουλέψαμε. Στο πέφτω και σηκώνομαι και διεκδικώ την ζωή που θέλω. Και διεκδικώ τον έρωτα που θέλω. Και πέφτω… αλλά σηκώνομαι και θέλω ο έρωτας μου να θέλει από τα βάθη της καρδίας του/ της καρδιά της,  να είναι μαζί μου.    
Μιλώντας για τον στόχο, τί θα θέλατε να μεταφέρετε στον θεατή; 
Στις πρόβες μας βουτήξαμε σε αναζητήσεις για την κωμική αλλά και την σκοτεινή πλευρά του έρωτα. Εκεί που καταλήγαμε είναι ότι πάντα στον έρωτα είσαι άοπλος, ανοχύρωτος, ανέτοιμος. Νομίζεις ότι είσαι πιο δυνατός από τον έρωτα. Αλλά δεν είσαι. Και μετά συνεχίζαμε σε αναζητήσεις: ποιο πλάσμα είναι αυτό που ερωτευόμαστε; Γιατί είναι αυτό και δεν είναι το άλλο πλάσμα; Τι βλέπω σε αυτό; Τι κάνω για να διεκδικήσω τον έρωτα μου; Και κατ’ επέκταση τι κάνω για να διεκδικήσω την ζωή που επιθυμώ να έχω; Τι κάνω για να διεκδικήσω τα όνειρα μου;
.
Όλες αυτές τις αναζητήσεις μας θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε με τους θεατές.  
Υπάρχει αναφορά στο σήμερα και πόσο σημαντικό θεωρείτε αυτό το στοιχείο; 
Αφενός δεν έχω τις σπουδές για να ανεβάσω μια κλασική παράσταση Σαίξπηρ και αφετέρου σαν καλλιτέχνης δεν με ενδιαφέρει να δημιουργώ μακριά από το σήμερα. Είμαι 37 χρονών στην Ελλάδα της κρίσης και πέρασα την εφηβεία μου στα τέλη της δεκαετίας του 80 στις αρχές της δεκαετίας του 90,  θεατής στις κηδείες και στα μνημόσυνα κάθε συλλογικότητας. Ταυτόχρονα όμως έχω μια βαθιά πίστη στην ελευθερία, στο έρωτα, στον ίδιο τον άνθρωπο. Είμαι φύση – θέση αισιόδοξος άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι αν όλοι φροντίζουμε την πνευματική μας ανάπτυξη όλα θα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Όλα στην τέχνη που θέλω να κάνω ξεκινούν από απορίες, από πράγματα που θέλω να διερευνήσω. Ξεκινούν από πράγματα συνανθρώπων μου που δεν κατανοώ.  Πέρσι έκανα για το κ.θ.β.ε. μια διασκευή του “Ρωμαίο και Ιουλιέτα”, φέτος στο δη.πε.θε. Κοζάνης μαζί με τη Σοφία Ευτυχιάδου μια διασκευή για το “Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας”. Ο Σαίξπηρ είναι νομίζω σπουδαίος καπετάνιος να μην χάνεσαι στο ταξίδι της αναζήτησης. 
Αν σας ζητούσαμε να την «κατατάξετε σε κατηγορία», πώς θα τη χαρακτηρίζατε; 
Θα σας πω τι λέω στους φίλους μου που δεν είναι θεατρόφιλοι για αυτή την παράσταση. Τους λέω ελάτε είναι “θέατρο θέατρο”. Μια σπουδαία ιστορία, πολύ γέλιο, με πολύ συγκίνηση, με δυνατές ερμηνείες, με ωραία μουσική, εμπνευσμένες χορογραφίες, μια παράσταση με εντυπωσιακά ευμετάβλητα σκηνικά, που δεν μένει όμως στα σκηνικά. Μια παράσταση χορταστική στο μάτι, στο αυτί, στην ψυχή. Σαν παλιό θέατρο. Έχει πλάκα γιατί έλεγα στην κυρία Δημοπούλου -την καλλιτεχνική διευθύντρια του δη.πε.θε Κοζάνης- όταν μου έκανε την πρόταση τον Απρίλη του 2016 να σκηνοθετήσω το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, της έλεγα: “θα το κάνω το όνειρο γερμανικό θέατρο: 8 καρέκλες, 8 μικρόφωνα και μια τηλεόραση στο πάτωμα”. Και έλεγε η κυρία Δημοπούλου “έλα να κάνουμε μια παράσταση να χορτάσει το μάτι, το αυτί μας,  να χορτάσει η ψυχή μας”. Και είχε φυσικά δίκιο. Ένα έργο για την χαρά του έρωτα δεν θέλει αποστασιοποίηση.
Ποιο θεωρείτε το πιο δυνατό της σημείο και γιατί; 
Το πιο δυνατό σημείο αυτής της παράστασης νομίζω είναι η ισορροπία της. Δεν είναι μια παράσταση νομίζω που θα τελειώσει και θα πεις: “πω πω τι ωραία μουσική είχε” ή “πω πω τι ωραίες μπότες φορούσε ο πρωταγωνιστής” ή “πω πω τι ωραίες χορογραφίες”. Είναι μια παράσταση που όταν τελειώνει ο κόσμος λέει: “τι ωραία παράσταση”. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί δημιουργήθηκε μια ομάδα συνεργατών που υπήρχε ευγένεια, σεβασμός στη δημιουργία και την προσωπικότητα του άλλου, ο ένας θαύμαζε τον άλλον και κανείς δεν ήθελε να βγει πιο πάνω από τον άλλον. Είναι ωραίο και σπουδαίο πράγμα στην εποχή μας η συν-δημιουργία και η ένωση δυνάμεων χωρίς εγωισμούς, ναρκισσισμούς  και υπεροψίες. 
Τί σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά την προετοιμασία; 
Θα σας φανεί αστείο…  αλλά μας δυσκόλεψε πολύ να θυμηθούμε το σώμα, την ψυχή, το πνεύμα, το συναίσθημα του ερωτευμένου νέου. Του πρώτου πρώτου έρωτα. Αυτό που όλα στο έρωτα είναι καινούργια.  Αυτό που είσαι δέκα έξη και όλα είναι πιθανά. Αυτό τον έρωτα του για πάντα. Αυτό το σώμα που ερωτεύεται χωρίς να περιμένει το λογαριασμό της ΔΕΗ, τον ενφια ή την εφορία. Τον έρωτα που θέλει να είναι στα λιβάδια, που βιάζετε να τα ζήσει όλα, που θέλει να πάει κάπου που να μην έχει σκοτεινιά. Το έρωτα που το βήμα του να ακουμπά τον ουρανό. Το έρωτα που δεν θέλει να φοβάται.     
Θέλετε να μοιραστείτε κάτι ενδιαφέρον από τα παρασκήνια της παράστασης; 
Το πιο ενδιαφέρον από τα παρασκήνια αυτής της παράστασης είναι πραγματικά το πόσο συγκινητικά πολύ αγαπούν το θέατρο οι άνθρωποι που εργάζονται στο δη.πε.θε. Κοζάνης. Θα μου επιτρέψετε την έκφραση: είναι όλοι τους βαθιά ευγενείς, δουλευταράδες και μερακλήδες. Την γκρίνια και την μιζέρια σε αυτό το θέατρο εμείς δεν την συναντήσαμε! Ο Νίκος, ο Τάκης, ο Γιάννης, ο Τάσος, η Έλσα, η Δέσποινα, ο Στέλιος, η Σούζι, η κυρία Τασούλα όλοι τους τόσο φιλόξενοι, πρόσχαροι και επαγγελματίες. Και φυσικά η ψυχή του δη.πε.θε. η Ελένη Δημοπούλου που μας έκανε να αισθανόμαστε ότι κάνουμε παράσταση στη Ν. Υόρκη -γιατί όπως μας έλεγε και έχει δίκαιο: “την επαρχία το μυαλό μας τη φτιάχνει”. Πως να μην συγκινηθείς όταν η τότε πρόεδρος του δη.πε.θε κα.Ηλικίδου σε έπαιρνε πρωί πρωί με το αμάξι της, ώρες για να βρεις σε βουνά και λαγκάδια, σε γκρεμούς και καταρράκτες το ιδανικό μέρος για την φωτογράφιση που φανταστικές και στο τέλος της ημέρας με το αμάξι της μέσα στη λάσπη και τη σκόνη να σου λέει “εσύ να βρήκες αυτό που θέλεις και τα αμάξια πλένονται”. Ωραίοι άνθρωποι !!!     
Αν ήσασταν θεατής για ποιους λόγους θα την επιλέγατε; 
Για να βρεθώ μέσα στο χειμώνα, σε ένα ζεστό καλοκαίρι. Καλοκαίρι με ζέστη, έρωτα, ερωτικές απογοητεύσεις. Καλοκαίρι με ανεμελιά. Καλοκαίρι με νεανική τρέλα, με φίλους. Αλλά και καλοκαίρι με τον καύσωνα -που μπορεί να τα κάψει όλα – να παραμονεύει. Καλοκαίρι που όλα μπορούν να συμβούν.
.
Σας ευχαριστώ. Καλή επιτυχία.
Πηγή: kulturosupa

Did you like this? Share it!

0 comments on “Ο σκηνοθέτης Στέλιος Χατζηαδαμίδης μιλά για τη παράσταση «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας_dreamers». Από 21/12 στο Θέατρο Αυλαία.

Comments are closed.