Το βαθιά ποιητικό και ανθρώπινο «Προς τ' Άστρα» των Ελένη Δημοπούλου και Άννα Καλίντσεβα στο 6ο Πανελλήνιο Θεατρολογικό Συνέδριο στο Ναύπλιο

Κριτική της Σταματίας Μέμου* για την παράσταση
Σάββατο, 27 Μαΐου 2017
 
Την προηγούμενη Παρασκευή, η θεατρική ομάδα Νέων του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης με το θεατρικό εργαστήριο «Το θέατρο αγαπάει τη διαφορετικότητα» και το κέντρο Αποθεραπείας- Αποκατάστασης, Διημέρευσης, Ημερήσιας Φροντίδας Α.μεΑ. «Κιβωτός», δοκιμάστηκαν στην πρώτη τους παραστασιακή εξόρμηση, μακριά από την Κοζάνη, μαγεύοντας τους θεατές στο θέατρο «Τριανόν» στο Ναύπλιο.

Το θέμα του φετινού Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου ήταν «Θέατρο και Ετερότητα» όμως στοιχεία ετερότητας στην παράσταση αυτή, ήταν δύσκολο να διακρίνουμε, καθώς δόθηκε έμφαση στο μήνυμα της προσέγγισης του «άλλου» μέσα από τα κοινά σημεία και όχι τις διαφορές – στο γεγονός ότι «τίποτα δε μας χωρίζει, μόνο υπάρχουν πράγματα που μας ενώνουν». Έτσι, το σύνολο των συμμετεχόντων κατάφερε να λειτουργήσει αρμονικά, σαν ένα καλοδουλεμένο ανσάμπλ και να προσφέρει ένα υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικό και συνάμα παιδαγωγικό αποτέλεσμα, όπου χωρούν «όλα τα Εγώ που σέβονται το Εσύ».
 
Μέσα από τη χορογραφία της Μέλπως Βασιλικού, παρουσιάστηκε η σπουδαιότητα της μη λεκτικής επικοινωνίας που με τη γλώσσα του σώματος, ενώνει τους ανθρώπους, αναδεικνύοντας την ποικιλομορφία τους. Με τη χρήση κατευθυνόμενων αυτοσχεδιασμών, στοιχείων του σωματικού θεάτρου και της μιμικής, αναδεικνύονταν οι δυναμικές κινήσεις των σωμάτων που αναπαριστούσαν καταστάσεις και συναισθήματα, εμπλέκοντας συμμετέχοντες και θεατές σε μια κοινή συνθήκη ενσυναίσθησης και εν συνεχεία, ενδιαφέρουσας διάδρασης, ανταλλάσσοντας αγκαλιές και μηνύματα αγάπης σε χαρτάκια.
 
Από την άλλη, στη μικρότερης έκτασης χρήση του λόγου, συμπυκνώνονταν σπουδαία μηνύματα όπως «Εγώ; Μήπως Εγώ; Όλοι, Εγώ είμαστε», «Εγώ και Εσύ. Το Εγώ είναι το ίδιο με το Εσύ. Δεν υπάρχει Εγώ εάν δεν υπάρχει Εσύ», «Εγώ και Εσύ, είμαστε φίλοι», που αναδεικνύουν τη δημιουργική σύμπραξη του Εμείς που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το Εγώ και το Εσύ.
 
Στοιχεία σύγχρονου ρεαλισμού αναδείχτηκαν μέσα από την προβολή των βίντεο «Το κορίτσι που πέταξε πάνω από τον ωκεανό επειδή σ`αγαπούσε», «Ο μεταξύ μας χώρος», την ενδιαφέρουσα διασκευή του «Λαχταρώ» της Sarah Kane και την προβολή φωτογραφιών του Karol Jarek από τη συμμετοχή των παιδιών στην καλλιτεχνική κατασκήνωση Art Camp 2016, που ήταν και ο χώρος ζύμωσης για την ιδέα της δημιουργίας αυτής της παράστασης. Η εξαιρετική επιλογή μουσικών κομματιών από τον Μπάμπη Τσινικοσμάογλου, προκαλούσε άλλοτε το συναίσθημα και άλλοτε μια έντονη ανάγκη για έκφραση μέσα από τα πειραματικά παιχνιδίσματα εγχόρδων. Η μουσική, οι ήχοι αλλά και η σιωπή δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα ακροβασίας μεταξύ του κόσμου της σκηνικής φαντασίας και της πραγματικότητας, του fictum και του factum, εμπλέκοντας συμμετέχοντες και θεατές σε ένα ονειρικό σύμπαν μέθεξης.
 
Τα αντικείμενα άλλαζαν μορφή και λειτουργία, με κάποια να έχουν λειτουργία, ιδιαίτερα σημαντική, όπως η χρήση της άδειας αναπηρικής καρέκλας που συμβόλιζε την απουσία του φίλου αλλά και το γεγονός ότι ο καθένας θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη θέση. Η αλληλεπίδραση, όμως, της ομάδας, με τα μέλη της να ασκούν και να δέχονται επιρροή, μπορεί να φέρει τέτοια θαύματα ώστε να χτιστεί ακόμα και ένα σπίτι, σαν αυτό που χτίζεται, συμβολικά, τέλος της παράστασης. Η συνύπαρξη και η συνδημιουργία της ομάδας, χτίζει την εμπιστοσύνη στα μέλη της, στο πλαίσιο της ατομικής και συλλογικής εμπειρίας και μπορεί να τους οδηγήσει σε μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού τους, των άλλων και του κόσμου, με έντονα τα θεραπευτικά οφέλη.
 
Μέσα από τον λόγο και την πράξη, οι συμμετέχοντες της παράστασης μπορούν να ξανα – φαντάζονται τον κόσμο και να οραματίζονται την υλοποίησή του, κατευθυνόμενοι προς το δικό τους όραμα, το δικό τους «κοινωνικό φαντασιακό», κατευθυνόμενοι προς τ’ Άστρα, συμπαρασύροντας μαζί τους και εμάς τους θεατές που είχαμε την ευτυχία να τους απολαύσουμε.
 
 
 
*Η Σταματία (Τίνα) Μέμου είναι τελειόφοιτη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Θεατρικών Σπουδών στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, με ειδίκευση στη Θεατρική Αγωγή. Η μεταπτυχιακή της διατριβή πραγματεύεται τα στερεότυπα του γυναικείου φύλου στα παραμύθια των αδερφών Γκριμμ και τους τρόπους αναθεώρησής τους μέσα από τις τεχνικές και τις συμβάσεις του Εκπαιδευτικού Θεάτρου.